Nederland begint de ernst van de recessie in te zien

Nederland begint de ernst van de recessie in te zien

Gisteren, dinsdag 17 februari 2009, na de publicatie van de cijfers van het CPB begon het langzamerhand ook in Nederland door te dringen dat er niet zomaar een conjunctuurschommelingetje is maar een serieuze recessie.
Dank zij de overweldigende belangstelling van de media konden we zgn. geschokte bewindslieden zien die 'geschrokken waren van de cijfers en dan met name van de verwachte sterk oplopende werkloosheid'.

Eigenlijk is de verkiezingsstrijd nu al losgebarsten want de cijfers hebben natuurlijk wel electorale consequenties. (Waar we nog wel meer over zullen horen).
De hele dag vielen deskundigen over elkaar heen in de media, met het aandragen van maatregelen, oplossingen en analyses, en zelfs prominente PvdA ex-bewindslieden die het enkele maanden geleden allemaal nog niet zo somber inzagen, waren om.
Verbaasd over de snelheid van de economische teruggang (of neergang?) was het elkaar vrijpleiten van het gebrek aan alertheid nogal populair, niemand had dit kunnen zien aankomen etc. Blijkbaar hadden ze nog ook nooit van Roubini, Soros en Warren Buffet gehoord.
Maar wat vooral opviel dat vrijwel niemand zich de vraag stelde of een Economie die 50% van het nationaal inkomen in de collectieve sector opbrandt wel een fundamenteel gezonde economie is. Dat was blijkbaar een taboe.
Dat komt nog wel, na het inzicht komt het voelen in dit geval.